U podnožju Karpata i Homoljskih planina, na ulasku u Đerdapsku klisuru, u zagrljaju plavog Dunava i zlatonosnog Peka nalazi se Veliko Gradište - nazvano i predvorjem Đerdapa.
Opština Veliko Gradište nalazi se u severoistocnom delu Srbije i pripada Podunavskom regionu [Branicevski okrug] Prostire se na površini od 344 km2.
Na teritoriji opštine živi oko 27.000 stanovnika smeštenih u 26 naselja. Sedište opštine je Veliko Gradište koje broji oko 6.500 stanovnika i predstavlja administrativni, privredni i kulturni centar opštine. Na privremenom radu u inostranstvu nalazi se preko 5.000 gradjana [uglavnom u zemljama zapadne Evrope].
Veliko Gradište se na zapadu granici sa opštinom Malo Crnice, na jugoistoku sa opštinom Kucevo, a na istoku sa opštinom Golubac, Na severu je opština omedena Dunavom koji je u dužini od 20 km razdvaja od susedne Rumunije.
Južnim delom opštine prolaze magistralni put Beograd-Kladovo i železnicka pruga. Od Beograda je udaljena oko 110 km, samo sat vožnje. Ipak, glavna komunikacijska veza Velikog Gradišta sa ostalim gradovima je magistralni put Beograd-Đerdap. Veliko Gradište je i sa ostalim okolnim gradovima povezano dobrim asfaltnim saobracajnicama.
Veliko Gradište je pristanište za sve strane brodove koji Dunavom dolaze iz crnomorskih luka na putu za Bec i obratno. Nadamo se da ce ovaj grad kao luka puno dobiti na znacaju kada bude proradio kanal Dunav-Rajna-Majna. U Gradištu je i carinarnica, pa je i to razlog da sve bele lepotice na svom putu obavezno, krace ili duže, zastanu u njemu.                                                                            Kod Velikog Gradišta uliva se i reka Pek u Dunav. Izgradnjom HE Đerdap i podizanjem nivoa Dunava, na ušcu Peka formirao se zaliv koji je vrlo brzo postao veliko stanište za mnoge pticje vrste. Od Velikog Gradišta, pored Dunava do ušca Peka, pa i dalje uzvodno, izgraden je odbrambeni nasip koji je istovremeno i lepo šetalište obalom Dunava.
Veliko Gradište se nalazi na nadmorskoj visini od 81 metra. U pogledu reljefa podrucje opštine je pretežno ravnicarsko jer preko 60% cine ravnice. Više brežuljkasto zemljište cini 25%, a brdsko podrucje samo 15% ukupne površine. Najviša uzvisica je Lipovacka, visoka 362 metra, a najniža tacka je ušce Peka sa nadmorskom visinom od 68 metara. Najveci deo površina je obradivo zemljište sa baštama, oranicama i vinogradima.
Nekada je ovaj kraj bio veoma bogat šumama. Medutim, one danas zahvataju jedva oko 200 hektara. Preovladava relativno mlada bagremova šuma. Po njoj i i poznato izletište Beli Bagrem dobilo ime. Od sela Rama preko Zatonja, Velikog Gradišta i Požežena do Golupca prostire se Ramsko-golubacka pešcara ukupne dužine 70 kilometara. Opština obiluje i brojnim lovnim terenima u kojima preovladava niska divljac, a u izobilju ima i pernate divljaci.
Klima je ovde umereno-kontinentalna s dugim toplim letima i relativno visokim temperaturama. Veliko Gradište je tokom jula i avgusta cesto najtopliji grad u zemlji. Najtopliji mesec je, svakako, juli sa srednjom temperaturom od preko 25°C.
Topografski položaj, pešcani rt koji se upire u Dunav, okolne mocvare i Pek, u znacajnoj meri odredivali su mesto i znacaj ovog grada. To je jedino gradsko naselje u Srbiji koje u svom nazivu sadrži, ne samo pojam naselja-tvrdave, vec i naznaku da je to i u prošlosti bilo vece utvrdenje oko koga se razvio sam grad.

Manastir Nimnik ili Stari Marijanski manastir
Manastir Nimnik ili Stari Marijanski manastir nalazi se u hrastovoj sumi sela Kurjace. Posvecen je prazniku prenosa mostiju Sv. oca Nikolaja, koji se slavi 22/9. maja. Do manastira se dolazi iz Pozarevca putem za Veliko Gradiste preko sela Majilovac. Iz centra Majilovca skrece se levo prema selu Kurjace, 6 km do manastira solidnim putem. Postoje oznake kod svakog skretanja do samog manastira.Vreme nastanka Nimnika kao metoha starog manastira Ravanice prema povelji Kneza Lazara, datira pre 1389 god. odnosno kosovske bitke. Kao ktitor manastira navodi se vojvoda Kneza Lazara, Bogosav koji se pominje u narodnoj pesmi "Knez Bogosav i Starina Novak".
Za vreme Karadjordja, 1813 god.od strane Turaka, manastir je bio opljackan, spaljen i do temelja srusen. Obnovio ga je Knez Milos, 1825 god uz narodnu pomoc.Negde izmedju 1851-1852 u manastiru je bila skola u kojoj su predavali kaludjeri. Druga obnova bila je 1891.god.Manastir Nimnik ima dve kapele. Prva se zove Svetinja i nalazi se na grobu devojcice koju su prema predanju ubili Turci zato sto nije htela da im pokaze put za manastir. Upitana ona im je na vlaskom odgovorila"niscu nimnik"- ne znam nista.
Prema ovom predanju manastir je dobio ime Nimnik.Druga kapela se nalazi u manastirskom konaku i posvecena je Pokrovu Presvete Bogorodice.crkva manastira Nimnik zidana je od kamena. Na njenoj fasadi se mogu videti uzidani ornamentisani kameni blokovi koji poticu sa rusevina starog rimskog grada Viminacijuma koje se nalaze u blizini. Prema popisu iz 1851 god. crkva nije imala freske, vec je unutrasnjost hrama bila omalterisana i okrecena sve do 1996 god. kada je pocelo veliko renoviranje crkve i zivopisanje koje je zavreseno 1998.god. U svojoj dugoj proslosti manastir Nimnik je skoro stalno bio u ulozi parohiske crkve. Godine 1936 manastir Nimnik pretvoren je u zenski manastir i takav je do danasnjih dana. Aktivan je i o njemu brinu tri monahinje.

 
VELIKO GRADISTE