Homolje, mistični deo istočne Srbije, ruralni predeli, gotovo netaknuta priroda. Planinski venac koji čine niz klisura i veliki broj nepristupačnih vrhova privlače pažnju vekovima unazad. Čuveno homoljsko jagnje i stari homoljski ovčiji sir uz kačamak od brašna sa potočare zaštitni je brend ovog dela Srbije. Ko to nije probao, ne zna šta je propustio u životu.

Južna granica, prema Resavi, pruža se preko Sokolice, grebena Beljanice sve do vrha Kapa na istoku. Opština Žagubica graniči se sa opštinama Petrovac, Despotovac, Bor, Majdanpek i Kučevo. Opština Žagubica sa svojih 17000 stanovnika  prostire se na 760 km² i u administrativnom pogledu skoro u potpunosti pripada području Homolja koje obuhvata 733 km². Gustina naseljenosti na m² iznosi 22 stanovnika.Na osnovu popisa pokrajine Braničevo, iz 1467. godine u Homolju je bilo 18 sela sa 171 kućom. Od tog broja danas pod istim imenom postoje 5 naselja: Laznica, Osanica, Izvarica, Milatovac i Josanica; 5 pod drugim imenom (Sige, Suvi Do, Žagubica, Ribare, i Breznica); dok ostalih 8 naselja više ne postoje (Gospođince, Pesčanica, Preslab, Zagrađe, Gornja Bresnica, Košarna, Dolnji Cerkar i Libijan). Naselje Žagubica je upravno, privredno, zanatsko, zdravstveno i školsko središte Homolja, odnosno istoimene opštine. Nalazi se na nadmorskoj visini od 315 m, i ima oko 4000 stanovnika. Opstina Žagubica i područje Homolja sa očuvanim prirodnim bogatstvima, koja predstavljaju harmoniju veoma privlačnih ambijentalnih vrednosti kao što su reljefni oblici, očuvane šume, čisti vodotokovi, termalni izvori i vrela, od kojih su mnogi prave prirodne retkosti, kao i više kulturno-istorijskih spomenika, ima sve predispozicije da preraste u turistički centar istocne Srbije. Prirodni motivi, prirodne retkosti i zdrava hrana predstavljaju osnov turističke ponude ovog dela istočne Srbije.

Ovde vreme prolazi polako, dovoljno sporo da se čovek nauživa u čudima, da spozna sebe kao biće koje pripada prirodi u kojoj sebe može da doživi slobodnim, rasterećenim. Da na trenutak zaboravi, kako po utvrdjenoj šemi, sledeći potrebu da zaradi da bi preživeo, živi odričući se onog sebe što iznutra vapije za lepotom, čistotom prizora koji vraca zdravljem: vazduha, vode, zelenila.  I raznovrsne hrane, koja se ovde sprema na način kako je to nekada radjeno. Da li ste probali čorbu od koprive? Da li ste nekada bili očevidac izvoru koji grune iz stene mlazom vode a posle nekoliko minuta utihne, voda presahne, da bi se opet sve ponavljalo u nepravilnim vremenskim razmacima.Da li ste videli pa istog časa bili svesni snage vodene mase u slapovima; bili u pećinama koje je vremenom priroda ukrasila pravim draguljima, pred kojima staje dah. I još mnogo toga: da li ste videli Homolje u svoj njegovoj čarobnoj lepoti i važnije od svega u očuvanoj lepoti. Treba biti zahvalan stanovnicima Homolja jer su svoje prirodno okruženje očuvali, a mogli su kao i na mnogim drugim mestima da zagade vodu, iseku šume…